تَنَزَّل‌ُ المَلائِکَةُ وَ الرُّوح‌ُ
تَنَزَّل‌ُ المَلائِکَةُ وَ الرُّوح‌ُ فِیها بِإِذن‌ِ رَبِّهِم مِن کُل‌ِّ أَمرٍ
با توجه به اينكه تنزل فعل مضارع است ، و دلالت بر استمرار دارد ( در اصل تتنزل بوده ) روشن مىشود كه شب قدر مخصوص به زمان پيغمبر اكرم (صلىاللهعليهوآلهوسلّم) و نزول قرآن مجيد نبوده ، بلكه امرى است مستمر و شبى است مداوم كه در همه سال تكرار مىشود.
در اينكه منظور از روح كيست ؟ بعضى گفتهاند : جبرئيل امين است كه روح الامين نيز ناميده مىشود ، و بعضى روح را به معنى وحى تفسير كردهاند ، به قرينه آيه 52 سوره شورى و كذلك اوحينا اليك روحا من امرنا : همانگونه كه بر پيامبران پيش وحى فرستاديم بر تو نيز به فرمان خود وحى كرديم .
بنابر اين مفهوم آيه چنين مىشود : فرشتگان با وحى الهى در زمينه تعيين مقدرات در آن شب نازل مىشوند.
در اينجا تفسير سومى وجود دارد كه از همه نزديكتر به نظر مىرسد ، و آن اينكه روح مخلوق عظيمى است ما فوق فرشتگان ،
چنانكه در حديثى از امام صادق (عليهالسلام) نقل شده است كه شخصى از آن حضرت سؤال كرد : آيا روح همان جبرئيل است ؟ امام (عليهالسلام) در پاسخ فرمود : جبرئيل من الملائكة ، و الروح اعظم من الملائكة ، ا ليس ان الله عز و جل يقول : تنزل الملائكة و الروح ؟ جبرئيل از ملائكه است ، و روح اعظم از ملائكه است ، مگر خداوند متعال نمىفرمايد : ملائكه و روح نازل مىشوند ؟
يعنى به قرينه مقابله ، اين دو با هم متفاوتند ، تفسيرهاى ديگرى نيز براى كلمه روح در اينجا ذكر شده چون دليلى براى آنها نبود از آن صرفنظر گرديد.
تفسير نمونه